Weblog Januari 2021
Hallo vrienden van Stichting Mzungu 4 Kenia.
Ten eerste iedereen
de beste wensen voor 2021. Ook al begon de start moeilijk door de Corona maatregelen, we hopen dat we aan het eind van het jaar terug kunnen kijken op een goed en leer vol jaar.
Het is erg druk geweest in januari en de laatste dagen in december. Vanwege de COVID zijn er helaas niet zo veel bezoekers geweest als andere jaren.
Wel waren we in ons tehuis druk met nieuwe kinderen. In november en december vooral met tienermeisjes. Die zijn het thuiszitten door de Coronamaatregelen zat en trekken bij hun vriendjes in. Alleen op de leeftijd tussen de 14 en 17 vindt de overheid dat toch echt te jong, vooral omdat de vriendjes vaak al 23+ zijn. Maar deze meisjes gaan vaak van huis weg omdat er problemen zijn in het gezin. Deze meisjes komen anders vaak in jeugddetentie, maar die zit bomvol.
Veel kindertehuizen willen geen tieners en zo zijn ze eigenlijk alleen nog bij Watoto Wema Centre welkom.
Deze meiden geven ons veel werk. Ze moeten een maatschappelijk werker zien, ze moeten naar het ziekenhuis voor HIV en SOA tests en vaak is er aangifte gedaan door de familie.
In december heeft Watoto Wema Centre 4 van deze meisjes gekregen.
De scholen zijn weer open gegaan in januari. Na 9 maanden mogen de kinderen eindelijk weer terug naar school. Heel veel blijdschap, nieuwe school uniformen, schoenen die op eens knellen, en rugtassen die kwijt zijn geraakt.
De kinderen hadden allemaal een instaptoets gedaan om te kijken wat ze onthouden hadden. Bijna iedereen was gezakt. We hopen dat de kinderen nog bij kunnen leren wat ze vergeten zijn, omdat ze in het systeem gewoon verder gaan met waar ze in maart 2020 gebleven zijn.
Gelukkig is nu eind januari iedereen weer terug op school. De straatjongens die begin vorig jaar in Watoto Wema zijn komen wonen hebben ook allemaal een plekje gevonden. Sommigen zijn weer terug bij familie en gaan daar naar school, anderen zijn een beroepsopleiding gaan doen en wonen nu, dankzij Watoto Wema Centre op kamers.
Weblog mei 2020
Corona situatie in Kenia is nog steeds in een stijgende lijn. Maar lang niet zo erg als in Europa. De wijk waar ik woon had 3 weken geleden een aantal gevallen en de overheid heeft besloten onze woonwijk op slot te doen. Dat betekent dat niemand eruit kan tenzij je een essential worker bent. De wijk wordt bewaakt met bewapende politie en in de eerste dagen stonden zelfs waterkannonen klaar. Net een dag voordat wij opgesloten werden waren er 18 nieuwe kinderen in Watoto Wema Centre gebracht. Mijn collega Lusweti is toen naar de kinderbescherming gegaan en zij hebben voor mij een brief geschreven die hij bij de politiepost heeft afgegeven, waar ik de brief opgehaald heb. Toen kon ik er weer in en uit. Collins en de kinderen kunnen dat niet, zij moeten in de wijk blijven.
De nieuwe kinderen in Watoto Wema Centre zijn allemaal jongens. Ik denk dat de meeste van jullie al de foto’s op facebook gezien hebben. De leeftijden van de jongens zijn tussen de 13- 17 jaar. De eerste week was hectisch. De kinderen kwamen in vodden, dus er moesten nieuwe kleren gekocht worden. De jongens moesten apart slapen ivm Corona, dus er moest een nieuwe slaapzaal gemaakt worden. Dit werd gedaan door de recreatiehal leeg te ruimen en de bedden daar te zetten. Er was veel agressie tussen de jongens, omdat ze op straat drugs gebruikten en dit nu niet meer konden krijgen hadden veel last van afkickverschijnselen. Hierdoor voelden ze zich geïrriteerd, droge keel, hoofdpijn, pijnlijke gewrichten en een opgejaagd gevoel.
Na de eerste week werd het te veel voor 7 jongens en zij besloten weg te lopen.
De volgende dag kwamen er 2 terug. Die ene nacht regende het hard en ze dachten de hele nacht aan hun warme bed, waardoor zij besloten toch maar terug te gaan.
Een week later kwam er nog 1 terug. Hij miste zijn vrienden in de straat, maar eenmaal terug op straat was het toch niet meer zo leuk en miste hij toch die vrienden die hij had achtergelaten in Watoto Wema Centre. De meeste jongens kenden elkaar namelijk al voordat ze in Watoto Wema Centre kwamen.
De meeste jongens zijn echter nog niet zo lang op straat geweest, en we vroegen hun of ze niet bedachten dat hun ouders misschien wel heel bezorgd waren. 1 jongen besloot dat zijn ouders wel mochten weten waar hij was. Hij was al in 2017 van huis weggelopen. Na het googlen van zijn oude school, en een belletje naar de hoofdmeester, was de moeder snel gevonden. De moeder was zo blij dat haar zoon nog leefde. De familie had alle hoop opgegeven dat hij nog leefde omdat hij verdween toen hij 10 jaar was, en ze daarna nooit meer wat van hem gehoord had. Hij was toen in een vrachtwagen geklommen en er in Mombasa (de oostkust van Kenia], terwijl hij in het westen woonde, zo’n 1200km weer uitgeklommen. Hier heeft hij kort op straat gewoond en is toen opgenomen in een kindertehuis. In Januari had hij het gehad met Mombasa en is naar Nairobi gekomen en daar weer op straat terecht gekomen. En zo in Mei bij ons.
Omdat nu niemand Nairobi uit kan, wacht hij bij ons de corona tijd uit, en daarna brengen we hem weer terug naar zijn moeder. Waar ze op dit moment allebei naar uit kijken.